สมัยนั้นผมบวชกับหลวงพ่อวิริยังค์ ที่วัดธรรมมงคล เมื่อปี 2547 สมัยนั้นยังมีโบสถ์หลังเก่าได้ร่วมเดินธุดงค์ร่วมกับคณะครูสมาธิ รุ่นที่ 15 ณ ดอยอินทนนท์ จ.เชียงใหม่ เป็นเวลา 4 วัน 3 คืน ซึ่งคนที่มีสิทธิ์เข้าร่วมเดินธุดงค์ได้ต้องผ่านการเรียนหลัสูตรครูสมาธิเป็นระยะเวลา 6 เดือน มีอยู่วันหนึ่งซึ่งเป็นวันแรกของการเดินธุดงค์ขณะหลวงพ่อนั่งพักสูบบุหรี่อยู่นั้นมีนักศึกษาคนหนึ่งเข้ามาขอยาสูบจากหลวงพ่อซึ่งตอนนั้นผมและพระเห็นกันหลายคน พอหลวงพ่อสูบหมดท่านก็ให้ไป พอรุ่งเช้าผมได้เจอนักศึกษาท่านน้้นขณะพิงไฟกันหนาว เพราะไปเป็นช่วงหน้าหนาวพอดี เขาเล่าให้ฟังว่า
'ผมได้ยาสูบหลวงพ่อไปหายไข้เป็นปลิดทิ้งเลย เมื่อวานเป็นไข้ อาเจียน ท้องร่วง ไปขอยาจากฝ่ายพยาบาลมากินก็ไม่หายครับ'
ในหน้าหนาวจะมีแมลงชนิดหนึ่งชื่อว่า 'ตัวขุ้น' เมื่อใครโดนกัดแล้วมันจะปล่อยพิษไว้ จะสังเกตุว่าจะเกิดปุ่มแดงขึ้นเป็นไตเพราะเลือดออกและแข็งตัว จะต้องสกิดเอาเลือดที่มีพิษออก ตอนนั้นผมได้บัวหิมะไปด้วยทาไว้ก่อนจึงไม่โดนกัด บางคนที่แพ้จะเกิดอาการไข้ อาเจียน ท้องร่วงอย่างรุนแรง เรื่องนี้ก็เป็นสิ่งอัศจรรย์อยู่เหมือนกันที่ยาสูบใช้รักษาโรคได้ ผมก็เก็บเก็ดธรรมะที่ได้พบเจอจากตัวเองไว้มากมาย อันเป็นสิ่งที่ซาบซึ้งใจอย่างยิ่ง และจะประทับฝังใจตลอดไป
ทองใหญ่ อ. (เรียบเรียง) |
